مدیریت استرس کمک به بهبود عملکرد جسم و روان
محققان “دانشگاه ایالتی کلرادو”(CSU) آمریکا در مطالعه اخیرشان اظهار کرده‌اند وجود استرس فیزیکی(physical stress) یک فرد ممکن است سبب پیری سریع‌تر مغز و ضعیف شدن حافظه آن فرد شود.
محققان دریافتند افرادی که استرس فیزیکی بالایی را تجربه کرده‌اند بخش هیپوکامپ مغز آنها دچار تغییراتی شده بود و به نوعی کوچک شده بود و در کارهای مربوط به عملکرد حافظه ضعیف‌تر عمل می‌کردند. هیپوکمپوس(hippocampus) قسمتی از دستگاه لیمبیک مغز است که مرکز یادگیری است. هیپوکامپ ساختمان عصبی خمیده‌ای است در مغز که در کف شاخ میانی بطن طرفی مغز قرار دارد.
هیپوکامپ بخشی از مغز است که برای عملکرد حافظه بسیار مهم است و هم در پیری افراد سالم و هم در زوال عقل تحت تأثیر قرار می‌گیرد. زوال عقل یا دمانس یا خِرَدسودگی به اختلال مزمن و گاهی حاد فرایندهای روانی به علت بیماری عضوی مغز که با تغییر شخصیت و موقعیت‌ناشناسی و اختلال در حافظه و داوری و اندیشه همراه است، گفته می‌شود. شایع‌ترین نوع دمانس، زوال عقل سالخوردگی یا بیماری آلزایمر است.
محققان همچنین چندین عامل دیگر از جمله سن، جنس، اندازه مغز، سطح تحصیلات، عنوان شغلی، سال‌های شغلی و استرس روانی عمومی را که می‌تواند به محیط کار، حافظه و هیپوکامپ مربوط باشد، در نظر گرفتند و بررسی کردند. آنها دریافتند نوع شغل افراد نیز بر روی عملکرد مغز آنها تاثیر گذار است برای مثال آنها گفتند بخش هیپوکامپ مغز رانندگان تاکسی نسبت به رانندگان اتوبوس شهری بزرگ تر است چرا که آنها از مسیر یکسانی رفت و آمد نمی‌کنند و این باعث ایجاد چالش در مغز آنها می‌شود.
ما می‌دانیم که استرس می‌تواند عملیات پیری جسم افراد را تسریع کند و عامل خطر بسیاری از بیماری‌های نیز استرس مزمن است اما این اولین مدرکی است که نشان می‌دهد استرس شغلی می‌تواند باعث افزایش سرعت پیری مغز و شناختی افراد شود. درک این مسئله که استرس شغلی تا چه اندازه می‌تواند بر پیری مغز ما تأثیر بگذارد، بسیار مهم است.
مشاوره فردی (که گاهی اوقات روان درمانی، گفتگو درمانی یا درمان نامیده می شود) فرآیندی است که از طریق آن مراجعان به صورت انفرادی با یک رواشناس یا مشاور آموزش دیده در محیطی امن و محرمانه صحبت می کنند. مشاوره به افراد این امکان را می دهد که احساسات، باورها و رفتارهای خود را کشف کنند، خاطرات چالش برانگیز یا تأثیرگذار را بررسی کنند، جنبه هایی از زندگی خود را که دوست دارند تغییر دهند شناسایی کنند، خود و دیگران را بهتر درک کنند، اهداف شخصی تعیین کنند و برای تغییر مطلوب تلاش کنند.
مشاوره فردی، مشاوره ای است که بر نگرانی های فوری یا آینده نزدیک فرد متمرکز است. مشاوره فردی ممکن است شامل مشاوره و برنامه ریزی شغلی، غم و اندوه پس از مرگ یکی از عزیزان یا برخورد با مشکلات در یک رابطه باشد. مشاوره فردی یک بحث تک به تک بین مشاور و مراجعه کننده است که فرد متقاضی درمان است. این دو یک اتحاد، رابطه یا پیوندی تشکیل می دهند که اعتماد و رشد شخصی را امکان پذیر می کند.
اهداف
مشاوره فردی فرصتی شخصی برای دریافت حمایت و تجربه رشد در زمان های چالش برانگیز زندگی است. مشاوره فردی می تواند به فرد کمک کند تا با بسیاری از موضوعات شخصی در زندگی مانند خشم، افسردگی، اضطراب، سوء مصرف مواد، چالش های ازدواج و روابط، مشکلات والدین، مشکلات مدرسه، تغییرات شغلی و غیره مقابله کند. اهداف عمده روان درمانی و مشاوره انفرادی عبارت است از:
- تسهیل تغییر رفتار
- بهبود توانایی مراجع برای ایجاد و حفظ روابط
- افزایش اثربخشی و توانایی فرد برای مقابله
- ارتقای فرآیند تصمیم گیری
- افزایش سطح کیفیت زندگی
طول و مدت جلسات مشاوره فردی
جلسات روان درمانی فردی معمولا بین ۴۵ تا ۳۰ دقیقه طول می کشد. شدت و مدت درمان تا حد زیادی به نیازها، اهداف درمانی و پیشرفت شما بستگی دارد. بسیاری از نگرانی‌ها به آسانی با درمان کوتاه‌مدت برطرف می‌شوند و سایر نگرانی‌های مزمن یا پیچیده‌تر نیاز به تعهد طولانی‌مدت قبل از تحقق بهبود دارند.
روش ها و رویکردهای مشاوره فردی
رویکرد یک مشاور بازتابی از فلسفه آموزشی و مربی گری آنهاست. به عنوان مثال، یک درمانگر آموزش دیده در زمینه رفتارگرایی، رفتار مراجع را تابعی از سیستم های پاداش و تنبیه می داند. مشاوران رفتاری در درجه اول بر نحوه تأثیرگذاری رفتار توسط عوامل محیطی، در مقابل افکار یا انگیزه های ناخودآگاه تمرکز می کنند. ما نگاهی به رایج ترین رویکردها می اندازیم:
- روانکاوی و روان تحلیلی
- رویکردهای انسان گرایانه
- رفتار درمانی شناختی و سایر روکردهای شناختی و رفتاری
- طرحواره درمانی
- رویکرد اگزیستانسیال یا وجود گرایانه
- واقعیت درمانی
نتایج مشاوره فردی
تحقیقات نشان داده است که روان درمانی منجر به عود کمتر شرایط رایج مانند افسردگی و اضطراب متوسط می شود و اثرات مثبت درمان خوب فراتر از درمان است. در واقع، بسیاری از مراجعان مدت‌ها پس از پایان درمان، بهبود شرایط را گزارش می‌کنند. به طور کلی، روان درمانی اغلب مؤثرتر از داروهای روانپزشکی یا درمان های پزشکی به تنهایی است. علاوه بر این، بسیاری از روش‌های درمانی مبتنی بر شواهد هستند، به این معنی که آنها تحت مطالعات تحقیقاتی و مشاهدات بالینی قرار گرفته‌اند و برای اثربخشی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته‌اند.
